บทคัดย่อจากข้อเขียนของปรมหังสา โยคานันทะ
ในบางคัมภีร์กล่าวถึงพระเจ้าว่าเป็นเทพเจ้าที่อาฆาตแค้น พร้อมจะลงโทษเราตลอดเวลา แต่พระเยซูทรงแสดงถึงธรรมชาติแท้จริงของพระเจ้า...พระองค์ไม่ได้ทำลายศัตรูด้วย “ทูตสวรรค์สิบสองกองพัน” แต่เอาชนะความชั่วด้วยอำนาจรักแห่งสวรรค์ การกระทำของพระองค์แสดงถึงความรักอย่างสูงยิ่งของพระเจ้า และพฤติกรรมของผู้ที่เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์
มหาภารตะกล่าวว่า “บุคคลพึงไม่ถือโทษโกรธเคือง ไม่ว่าโดนกระทำอย่างไร กล่าวกันว่า ที่เผ่าพันธุ์ทั้งหลายดำรงอยู่ได้เพราะมนุษย์ไม่ถือโทษ การให้อภัยเป็นความศักดิ์สิทธิ์ เมื่อให้อภัย จักรวาลก็เกาะเกี่ยวอยู่ด้วยกันได้ การให้อภัยยิ่งใหญ่เหนือความยิ่งใหญ่ การให้อภัยคือความเสียสละ การให้อภัยทำให้จิตสงบ การให้อภัยและความสุภาพอ่อนโยนเป็นคุณสมบัติของผู้ควบคุมตน เขาเหล่านั้นเป็นตัวแทนคุณธรรมนิรันดร์”
เมื่อบุคคลทำผิดเขาแก้ตัวได้ง่าย แต่เมื่อผู้อื่นทำผิดเขาจะตัดสินและประณามคนทำผิดทันที จงซื่อตรงกับตนเอง เอาใจเขามาใส่ใจเราแล้วดูซิว่าท่านยกโทษให้ตนเองอย่างไร ทำไมจึงไม่พร้อมที่จะอภัยให้ผู้อื่น ผู้คนทำผิดไม่ใช่เพราะเขาชั่วร้ายโดยสันดาน แต่เพราะเขาไม่รู้จักแยกแยะ ทำตามแรงเร้าของความโง่เขลา...ระลึกไว้เสมอว่าความรักเปลี่ยนผู้คนได้
“ขณะนั้นเปโตรมาทูลพระองค์ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ควรให้อภัยต่อพี่น้องที่ทำผิดต่อข้าพระองค์สักกี่ครั้ง? ถึงเจ็ดครั้งเชียวหรือ พระเยซูตรัสตอบเขาว่า “เราไม่ได้บอกท่านว่าเจ็ดครั้งแต่เจ็ดสิบครั้งคูณเจ็ด” ข้าพเจ้าภาวนาเพื่อทำความเข้าใจคำแนะนำอันแกร่งกร้าวนี้ “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า” ข้าพเจ้าประท้วง “จะเป็นไปได้หรือนี่” แต่เมื่อพระสุรเสียงตรัสตอบ แสงแห่งความปรานีกระจ่างแจ้ง “มนุษย์เอ๋ย แต่ละวันเราให้อภัยแก่พวกท่านกี่ครั้ง”
ในเมื่อพระเจ้าทรงให้อภัยต่อเราตลอดเวลา ทั้งๆ ที่รู้ความคิด [ผิด] ของเราทั้งหมด ผู้ที่ปรับเข้ากับพระองค์อย่างบริบูรณ์ย่อมมีความรักอย่างเดียวกันนั้นเป็นธรรมดา
ทำดีต่อไปไม่ว่าจะโดนตบหน้าสักกี่ครั้ง ผู้คนนับพันนับหมื่นชื่นชมความพยายามของท่าน มีคนส่วนน้อยที่ไม่ยินดี เมื่อพวกเขาตรึงกางเขนท่านอย่างไร้เมตตา เวลานั้นท่านต้องพูดว่า “ข้าแต่พระบิดา โปรดให้อภัยพวกเขา เพราะพวกเขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร” ทำดีต่อไปเพื่อให้พระเจ้าโปรดปราน รวมทั้งพยายามแก้ไขความไม่เข้าใจ อย่าร่วมมือหรือเป็นพรมรองรับความชั่ว ในใจของท่านต้องแยกแยะวิญญาณของพวกเขาออกมาจากการกระทำที่ผิดพลาดเหล่านั้น แล้วมอบความรักต่อพวกเขาอย่างจริงใจ เมื่อนั้นท่านจะเป็นนายแห่งตน—ผู้ใดไม่อาจทำลายศานติในตัวท่านได้
ถ้าท่านจะพัฒนาจิตพระคริสต์ จงฝึกความเห็นอกเห็นใจ เมื่อท่านรู้สึกจริงใจต่อผู้อื่น จิตสำนึกอันประเสริฐนั้นเริ่มสำแดงในตัวท่าน...ภควานกฤษณะตรัสว่า “โยคีผู้ประเสริฐเห็นมนุษย์ทุกคนเสมอกัน...”
ความโกรธความเกลียดไม่ให้คุณประโยชน์ ความรักให้รางวัล ท่านอาจทำให้ผู้อื่นล้มได้ แต่เมื่อเขาลุกขึ้นอีกครั้ง เขาจะพยายามทำลายท่าน แล้วท่านจะเอาชนะเขาได้อย่างไร? ไม่มีทาง วิธีเดียวที่จะเอาชนะได้ก็ด้วยความรัก แต่ถ้าเอาชนะไม่ได้ก็จงเงียบ แล้วไปเสีย สวดอธิษฐานให้เขา ท่านต้องรักอย่างนี้ ถ้าท่านฝึกสิ่งนี้ในชีวิต ท่านจะเกิดศานติเกินกว่าจะเข้าใจได้
คำย้ำเตือน
“วันนี้ ข้าพเจ้ายกโทษให้ทุกคนที่ทำร้ายข้าพเจ้า ข้าพเจ้ามอบความรักแก่หัวใจที่กระหาย ทั้งผู้ที่รักและไม่รักข้าพเจ้า”